تاریخچه
در سال 1384 گروهی از دوستان با انگیزه کمک به افراد بی خانمان و آسیب دیدگان اجتماعی با چند بسته غذای گرم راهی خیابانهای شهر شدند تا فضایی محبت آمیز و صمیمانه را راهی کنند که بتوانند دلهای رمیده این قشر دل شکسته را با زندگی آشتی دهد . اینک بعد از گذشت ده سال ، این حرکت زیبا ، تحت عنوان " آیین مهرورزی " با شکوهتر و دلچسب تر از گذشته هر سه شنبه شب بهانه ای است برای گردهمایی یاوران طلوع و دعوت از دوستان بیمار برای ورود به عرصه بهبودی.
اهداف جمعیت طلوع:
1.کمک در جهت تامین تسهیلات درمانی و بهداشتی برای آسیب دیدگان اجتماعی و حمایت مادی و معنوی از آن ها.
2.کمک به افراد آسیب دیده­ی اجتماعی در جهت ایجاد و یا داشتن شغل مناسب.
3.فراهم کردن شرایط جامعه برای نگاه انسانی به کارتن خواب ها.
4.کمک به تامین مایحتاج (غذایی، پوشاک، سرپناه و ... ) افراد نیازمند، گرسنه و در راه مانده و نیز کمک به اسکان مناسب خانواده های بی سرپناه یا بدسرپناه.
5.کمک و حمایت از درراه ماندگان و یا افرادی که به هر دلیل از منزل دور مانده و بی سرپناه یا کارتن خواب محسوب می شوند.
6.کمک و حمایت ها فرهنگی از خانواده هایی که در میان آنان بیماری اعتیاد شیوع یافته، به منظور گسترش فرهنگ سلامت زیستن در جامعه به وسیله­ی ارائه کتب، نشریات و برپایی جلسات مربوط، با اخذ مجوزهای لازم.
7.برگزاری و برپایی همایش­هایی برای خانواده­ها در سطح مساجد، دانشگاهها و خصوصا در مدارس برای پیشگیری از ابتلای جوانان به نیکوتین و مواد مخدر با اخذ مجوزهای لازم.
8.کاهش ناهنجاریهای اجتماعی از طریق بالا بردن سطح آگاهی عمومی.
9.پیشگیری؛ نگاه بخشیدن به عموم مردم به خصوص خانواده ها.
10.درمان؛ معرفی راهکار جهت درمان کارتن خوابی و آسیب های اجتماعی مورد نظر.
11.ایجاد باور به بهبود­پذیر بودن بیماری کارتن خوابی و اعتیاد؛ با نشان دادن توانایی بهبودیافتگان یا افراد در حال بهبودی با تاکید بر نیروی خواست انسان.
12.فرهنگ­سازی و یادآوری اصالت انسانی به شکلی نمادین.
13.بازگرداندن انگیزه­ی دگرخواهی و خدمت­گذاری خالصانه و صادقانه و پذیرش مسئولیت ­های اجتماعی به آحاد اقشار جامعه.
14.ایجاد باور به تحول و معجزه در بین افراد جامعه.
15.ایجاد فضای مشارکت مردمی برای تمامی افراد جامعه.
16.ایجاد تحول در نگرش افراد جامعه نسبت به آسیب اجتماعی اعتیاد و کارتن خواب­ها.
17.هویت بخشی به افراد مددجو در جهت بازگشت به جامعه و پذیرش نقش اجتماعی خود و گام نهادن در مسیر یک زندگی سالم و دارای شان انسانی.
18.حمایت های روحی و روانی از زندانیان و نیز حمایت های مالی و معنوی (روانی) از خانواده های ایشان.